در مأموریت آپولو فضانوردان بر روی ماه به خوبی آن که در فضا حرکت میکنند راه بروند، لباسهای فضانوردی برای پیاده رویهای فضایی هم طراحی شده بودند. لباسهای فضانوردی ابتدایی که در زمان پرتاب موشک پوشیده می شدند، لباسهای کمکی مورد نیاز بودند در زمانی که فشار از بین می رفت. لباسهای فضانوردی آپولو شامل این موارد می شدند:
لباس فضانوردی دارای کفش، دستکش، کلاه برای ارتباطات و کلاه پلاستیکی کاملاً تمیز-Helmet-است. در زمان پرتاب اکسیژن و آب خنککننده توسط فضاپیما تهیه میشود. برای پیادهروی فضایی فضانورد با یک جفت کفش، دستکش با سر انگشتهای لاستیکی، یک دست فیلتر یا کلاه آفتابگردان برای محافظت از نور آفتاب و یک کوله پشتی که اکسیژن، دستگاه دفع دی اکسید کربن و آب برای خنککننده دارد، محافظت میشود کوله پشتی لباس فضانوردی وزنی معادل 82 کیلوگرم روی زمین و 14 کیلوگرم بر روی ماه دارد. لباسهای فضانوردی ابتدایی آپولو همچنین برای پیادهروی در مأموریت اسکای لاب Sky Labاستفاده شد. در اوایل پرواز شاتلهای فضایی فضانوردان لباسهای فضانوردی قهوهای رنگی می پوشیدند. مانند مأموریتهای قبلی این لباس برای این مورد هم مورد استفاده قرار می گرفت که اگر فشار در کابین از بین رفت خطری متوجه فضانوردان نشود. طراحی این لباسها همچنین بسیار شبیه به طراحی لباسها آپولو بود.
وقتی که پرواز شاتلها بیشتر جریان یافت، فضانوردان دیگر این نوع لباسها را در زمان پرتاب نپوشیدند. در عوض آن لباس ها، آنها لباسهایی با رنگ آبی روشن با چکمههایی سیاه و یک کلاه ارتباطی -communications helmet- پلاستیکی سفید مقاوم و محکم میپوشیدند و این تمرین تا آن حادثه فضاپیمای چلنجر ادامه داشت بعد از حادثهٔ چلنجر، ناسا از تمام فضانوردان خواست در زمان پرتاب و برگشت به زمین لباسهای دارای فشار را بپوشند. این لباسهای نارنجی دارای فشار میباشند و به کلاه، کفش، دستکش، چتر نجات و محافظ جان که قابل باد شدن است. این لباسهای فضانوردی برای مواقع ضروری ایجاد شدهاند .. برای مواقعی که فشار درون کابین از بین برود یا مجبور بشوند در ارتفاع بلند در زمان پرتاب یا برگشت به زمین به بیرون بپرند. ما در مورد لباسهای فضانوردی که اکنون استفاده میشوند در بخش بعدی یعنی واحد تغییرپذیری گردونهای -Extravehicular Mobility Unit- که اختصاراً EMU نامیده میشود برای پیادهروی از شاتلها و ایستگاه فضایی بینالمللی استفاده میشود.[نیازمند منبع]
پیشتر لباسهای فضانوردی بیشتر از جنسهایی نرم و سبک ساخته می شدند، امروزه EMUها ترکیبی از سبکی و مقاومت بسیار زیاد را دارند تا هم راحتی را برای فضانورد به ارمغان بیاورد و هم تغییر ناپذیری بالا. به این منظور نیز در برخی قسمتهای آن طلا به کار برده میشود زیرا طلا واکنشپذیری ای در حد صفر دارد . خود لباس از ۱۳ لایه تشکیل شدهاست، لایه خنککنندهٔ داخلی-۲لایه-، لایهٔ فشار-۲لایه-، گرمای ناشی از ریز معلقهای موجود در آسمان-۸لایه-، و پوششهای بیرونی-۱لایه-. مواد استفاده شده در این لباسها عبارتند از:
بخش کنترل مأموریت ناسا -NASA- هیچ مایل نیست حتی کمترین ریسک غیرضروری برای فضانوردان وجود داشته باشد. هر کدام از فضانوردان یک دست -یونیت- لباس مخصوص برای داشتن ایمنی در فضا دارند که -Extravehicular Mobility Unit -EMU یا در اصطلاح عامه لباس فضانوردی -space suit- نامیده میشود.
EMU دمای بدن را کنترل میکند و تهویه در آن به وسیلهٔ یک لوله که در لباسهای داخلی تعبیه شده انجام میشود. لولههای آب گردان، فضانوردان را موقع کار در فضا در راحتی نگه میدارند، این لباس همچنین شامل یک کیف آب برای ذخیره آب و یک مخزن نگهداری آب کثیف است. بهعلاوه یک هدفون و یک میکروفون برای برقراری ارتباط و یک سری وسایل ضروری دیگر از جمله تجهیزات این لباسها است.
برای مشاهده قسمتهای مختلف یک لباس فضا نوردی، اینجا[پیوند مرده] کلیک کنید.
تعداد زیادی از فضانوردان مختلف میتوانند از این لباسها استفاده کنند، بخشهای مختلف آنها قابل تعویض بوده و در سایزهای مختلف وجود دارند. تجهیزات اختصاصی این یونیتها مانند گرمکنهای نوک انگشت، سیستمهای خنککننده، قسمتهایی که روی کلاه متصل شده و برای جلوگیری از بخار تنفس و عرق و ... هستند. همچنین کوله پشتیهایی که میتوانند به فضانورد در مسیر برگشت به سفینهاش در صورتی که طناب اتصالشان با سفینه پاره شود کمک کنند.
EMU از فضانوردان در زمانهای بحرانی کاری خارج از محدوده امن ایستگاه فضایی با این لباسهای بینظیر حمایت میکند و فضانوردان میتوانند در حد ایدهآلهای ناسا کار کنند و محیط خشن فضا را دوست داشتنیتر کنند.
تمام این لایهها در قالب یک لباس به هم دوخته و چسبیده میشوند. لباسهای اولیه فضانوردی به صورت فردی و مخصوص یک نفر ساخته میشدند ولی EMUها قسمتهای مختلف با اندازههای مختلف را داراست که فضانورد میتواند با انتخاب اندازه قطعات مورد نظر خود آنها را کنار هم بگذارد تا لباس خودش را درست کند.
قسمتهای مختلفEMU عبارتند از:
پیاده رویهای فضایی میتواند تا ۷ساعت به طول بینجامد که در این مدت بدن فضانورد نیاز به دفع دارد.چون برای ایجاد فشار و از بین بردن فشار هم در لباس و هم در فضاپیما به زمان زیادی نیاز است، فضانوردان نمیتوانند به فضاپیماها بروند و مشکل خود را برطرف کنند به خاطر همین یک نوع جمعکننده ادرار در لباس تعبیه شدهاست و زمانی که پیادهروی فضایی تمام شد فضانورد از دست آن راحت میشود!
* پوشیدن یک لباس فضانوردی
برای آمادهسازی برای فضانوردی فضانوردان باید موارد زیر را انجام دهند:
وقتی که فضانوردان روی ماه کار میکنند، فضانوردان آپولو سختی زیادی را در حرکت دادن خودشان در لباس داشتند. لباسهای آپولو به خوبی EMU امروزی نبودند وEMU وزنی معادل دو برابر لباسهای آپولو دارند و این هیچ مشکلی را به وجود نمیآورد چون EMUها برای کار در شرایط گرانش کم طراحی شدهاند. در آینده برای مأموریت مریخ ناسا نوعی لباس بسیار مستحکم تر، راحت ترو کم وزن تر را طراحی میکند که هم چنین کار با آن بسیار راحتتر از کار با لباسهای کنونی است.