سیارهٔ بهرام یا مریخ دو قمر طبیعی بسیار کوچک دارد که نام آنها فوبوس و دیموس است که استدلال میشود که سیارکهای اسیر شده هستند. آساف هال هر دو قمر را در سال ۱۸۷۷ میلادی کشف کرده بود.
سیارهٔ مشتری ۷۹ قمر شناختهشده دارد که ۴ قمر آن: قمرهای گالیلهای آیو، گانیمید، اروپا و کالیستو، معروفیت بیشتری دارند.
آیو نام یکی از قمرهای مشتری و یکی از قمرهای گالیلهای است. آیو نزدیکترین قمر از اقمار گالیلهای مشتری به آن است، این قمر از نظر اندازه کمی بزرگتر از ماه است و با ۴۰۰ آتشفشان فعال، فعالترین جرم از نظر زمینشناختی در منظومهٔ خورشیدی است. پژوهشگران دریافتهاند که سطح این قمر به شدت بوی نامطبوعی مانند تخممرغ گندیده میدهد که ناشی از انتشار سولفور آهن و ترکیبات گوگردی از آتشفشانهای سطح این قمر است.
گانیمید یا گانیمد یکی از قمرهای مشتری و بزرگترین قمر منظومهٔ خورشیدی با قطری برابر ۵٬۲۷۰ کیلومتر است. از لحاظ قطر بزرگتر از سیارهٔ عطارد و کمتر از نصف آن حجم دارد و حجمی سه برابر ماه دارد. این قمر، تنها قمر منظومهٔ خورشیدی است که یک میدان مغناطیسی قدرتمند دارد که احتمالاً نشاندهندهٔ وجود یک هستهٔ رسانا از فلز مایع است.
اروپا نام یکی از هفتاد و نه قمر سیارهٔ مشتری است. گالیله این قمر را در سال ۱۶۱۰ میلادی کشف کرد.